Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να δούμε ένα παιδί με διαφορετικές κάλτσες ή διαφορετικά παπούτσια ή με ρούχα που φαινομενικά δεν έχουν καμία αισθητικά συνάφεια μεταξύ τους. Και ενώ κάποιοι θα βιάζονταν να κρίνουν το φαινομενικά “αστείο” look του παιδιού, η πραγματικότητα είναι ότι η διαδικασία ντυσίματος που γίνεται με αυτονομία και να πρωτοβουλία του παιδιού είναι το πρώτο βήμα για ένα παιδί με περισσότερη αυτοπεποίθηση.
Το να στηρίξετε τα παιδιά σας ώστε να μάθουν να ντύνονται μόνα τους και γενικά να αυτοεξυπηρετούνται μπορεί να ακούγεται σαν κάτι βολικό που θα μειώσει την προσπάθεια σας και τον χρόνο που περνάτε με το παιδί στην προετοιμασία του, όμως στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο είναι όνειρο θερινής νεκρός. Εάν έχετε ποτέ προσπαθήσει να κάνετε κάτι με τη συμμετοχή του παιδιού ξέρετε πολύ καλά ότι παίρνει τουλάχιστον τον διπλάσιο χρόνο και άπειρη υπομονή, γι’ αυτό και είναι εύκολο να υποκύψει ένας γονέας στον πειρασμό απλά να ντύσει το παιδί χωρίς καμία συμμετοχή του ιδίου, λες και είναι κούκλα. Όμως εάν θέλετε να χτίσετε από μικρή ηλικία την αυτοπεποίθηση του παιδιού σας και να του δείξετε ότι σέβεστε τις επιλογές του και την ανεξαρτησία του, το να το βοηθήσετε να μάθει να ντύνεται μόνο του είναι το πρώτο βήμα.
Το πιο σημαντικό για να προετοιμάσετε τις βάσεις για ανεξαρτησία, είναι να εφοδιαστείτε με υπομονή αλλά και με ρεαλιστικές προσδοκίες. Έχετε στο νου σας ότι δίνοντας τους τον έλεγχο στις πιο βασικές ρουτίνες της καθημερινότητάς τους, όπως είναι το ντύσιμο, τα παιδιά νιώθουν ότι τους έχουμε εμπιστοσύνη και ότι τους σεβόμαστε και έτσι συμμετέχουν στη διαδικασία με λιγότερες αντιστάσεις με αποτέλεσμα να υπάρχει λιγότερη ένταση και φωνές την ώρα της προετοιμασίας. Και κυριότερο, το παιδί ξεκινά την μέρα του νιώθοντας όχι μόνο περήφανο, αλλά και νιώθει αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό του, αφού είναι το ίδιο που επέλεξε τα ρούχα του και το πώς θα παρουσιαστεί στον κόσμο τη συγκεκριμένη μέρα.
Αλλά πέρα από το συναισθηματικό κομμάτι, το παιδί που ντύνεται μόνο του εξασκεί τη λεπτή κινητικότητα και την ικανότητα του να λαμβάνει αποφάσεις για το ίδιο, και όλα αυτά μέσα από μια δραστηριότητα που δεν απαιτεί τη χρήση ειδικών παιχνιδιών ή υλικών. Aς δούμε λοιπόν βήμα βήμα πως μπορούμε να καθοδηγήσουμε το παιδί με σεβασμό, σύμφωνα με τις αρχές της Μοντεσσοριανής διδασκαλίας:
Δημιουργήστε το κατάλληλο περιβάλλον. Αυτό μπορεί να είναι από μία ειδική ραφιέρα Μοντεσσόρι ή μια οποιαδήποτε μικρή ραφιέρα της οποίας τα ράφια είναι αρκετά χαμηλά, ώστε τα παιδιά να τα φτάνουν μόνα τους, έως απλά μια σειρά από καλάθια όπου έχετε τοποθετήσει τα βασικά αντικείμενα, όπως κάλτσες, παντελόνια και μπλούζες. Το βασικό για τα παιδιά δεν είναι να είναι όμορφα αισθητικά, αλλά να μπορούν να βρουν μόνα τους τα πράγματά τους σε έναν χώρο που θεωρούν δικό τους.
Προσφέρετέ τους τα εργαλεία που θα χρειαστούν. Τα παιδιά βλέπουν ότι όταν εσείς ντύνεστε και παρατηρούν τη διαδικασία, όταν χρησιμοποιείτε έναν καθρέφτη, ή όταν κάθεστε σε μια καρέκλα για να βάλετε τα παπούτσια σας, ακόμα και αν χρησιμοποιείτε κόκαλο παπουτσιών για να τα βάζετε πιο εύκολα. Στα παιδιά αρέσει να μιμούνται τους γονείς τους, για αυτό προσφέρετε τα αντίστοιχα εργαλεία και σε αυτά, ώστε να τα ενθαρρύνετε ακόμα περισσότερο. Τοποθετήστε έναν καθρέφτη στο ύφος τους, βάλτε ένα σκαμνάκι δίπλα στα παπούτσια τους και γενικά προσπαθήστε να δημιουργήσετε ευκαιρίες για να σας μιμηθούν μόνα τους παρέχοντας τα εργαλεία που θα χρειαστούν για αυτό.
Επιλέξτε ρούχα που μπορούν να βάλουν μόνα τους. Προτιμήστε ρούχα χωρίς κουμπιά, όπως παντελόνια με λάστιχο που μπορούν να βάλουν μόνα τους, μπλούζες με φαρδιά λαιμόκοψη αντί για πουκάμισα, και παπούτσια με λάστιχο ή βέλκρο αντί για κορδόνια. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να απορρίψετε όλα τα υπόλοιπα όμορφα ρούχα που έχουν κουμπιά και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, απλώς προσπαθήστε να υπάρχει ισορροπία ώστε το παιδί να μπορεί να κάνει το μεγαλύτερο μέρος του ντυσίματος μόνο του.
Βάλτε μικρά όρια. Ο στόχος της όλης διαδικασίας είναι να προσφέρετε ελευθερία και ανεξαρτησία στο παιδί. Αλλά σε τόσο μικρή ηλικία η απόλυτη ελευθερία επιλογής μπορεί να δημιουργήσει άγχος. Για αυτό ιδανικά μπορείτε να προσφέρετε στο παιδί δύο με τρεις επιλογές, ούτως ώστε να είστε μεν σίγουροι ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι κατάλληλο για τον καιρό και την περίσταση, αλλά δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία στο παιδί να εκφράσει τη δική του προτίμηση, μέσα σε όρια. Το "παράδοξο της επιλογής" δηλαδή το να έχει κανείς άπειρες επιλογές, αγχώνει ακόμα και τους ενήλικες, πόσο μάλλον τα μικρά παιδιά. Για αυτό μειώστε τις εναλλακτικές και θα βοηθήσετε έτσι το παιδί να συγκεντρωθεί στε συγκεκριμένες επιλογές που έχει να κάνει κάθε φορά: τις άσπρες ή τις κόκκινες κάλτσες; Και φυσικά ακόμα και αν διαφωνείτε αισθητικά είναι σημαντικό να σεβαστείτε την επιλογή του ενδυναμώνοντας έτσι την αυτοπεποίθησή του.
Εισαγωγή στη νέα ρουτίνα του ντυσίματος. Είναι σημαντικό να παρουσιάσετε τη νέα αυτή ρουτίνα στο παιδί κάποια στιγμή που θα έχετε χρόνο να του την εξηγήσετε, όπως για παράδειγμα μέσα στον Σαββατοκύριακο, και όχι ένα πρωινό βιαστικά ενώ το σχολικό περιμένει από κάτω. Είναι επίσης σημαντικό τις πρώτες μέρες που δοκιμάζετε μια τέτοια διαδικασία να προγραμματίσετε ώστε να έχετε λίγο περισσότερο χρόνο από ότι συνήθως για την πρωινή προετοιμασία. Και φυσικά, προσπαθήστε να αντισταθείτε στην φυσική τάση του γονέα να σπεύδει να βοηθήσει όταν βλέπει ότι το παιδί δυσκολεύεται. Πάρτε μια ανάσα και αντί να αναμειχθείτε πείτε απλώς "τα πας πολύ καλά, είμαι εδώ αν χρειαστείς κάποια βοήθεια”, μια θετικά φορτισμένη φράση που θα κάνει το παιδί να νιώσει σιγουριά, και περιμένετε να σας τη ζητήσει αντί να του της προσφέρετε μόνοι σας.
Η εκπαίδευση αυτή στην αρχή θα παίρνει πολύ χρόνο, κάποιες φορές μπορεί η μπλούζα να είναι ανάποδα και οι κάλτσες διαφορετικές μεταξύ τους, Δεν πειράζει όμως. Σημασία έχει ότι τα επέλεξε και τα φόρεσε μόνο του. Και καλό είναι να θυμάστε πάντα ότι το να μάθει το παιδί να ντύνεται μόνο του είναι σημαντικό για την ανάπτυξή του, όχι επειδή είναι πρακτικό για τους γονείς.
tag:Wonder Wall