H Ελιάνα Χρυσικοπούλου δεν χρειάζεται συστάσεις. Δημοσιογράφος εδώ και χρόνια στα περιοδικά και την τηλεόραση, το κοινό την έχει αγαπήσει μέσα από την ευφυΐα και τον ανθρώπινο τρόπο που σχολιάζει την επικαιρότητα μέσα από την εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη στην οποία συμμετέχει εδώ και χρόνια. Η Ελιάνα είναι μαμά δύο υπέροχων μικρών κοριτσιών, της Ισαβέλλας και της Βικτώριας που μεγαλώνουν δίπλα σε μια δυναμική, χειραφετημένη γυναίκα η οποία εργάζεται και έχει αναλάβει ποικίλους ρόλους σε εργασία και προσωπική ζωή όπως οι περισσότερες από τις σημερινές μαμάδες. Την πετύχαμε ανάμεσα σε studio και προσωπικές υποχρεώσεις για να μας μιλήσει για το δικό της βίωμα της μητρότητας.
Ποιο είναι μοντέλο που ακολουθείς στο μεγάλωμα των κοριτσιών;
Θα μπορούσα για ώρες να αναλύω ποια κομμάτια του attachment parenting ακολούθησα ως νέα μαμά ή όποια στοιχεία του positive parenting είναι παρόντα στην καθημερινή ζωή μας, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο μοντέλο διαπαιδαγώγησης που ακολουθώ διότι είμαι άνθρωπος, όχι εγχειρίδιο. Αν μπορούμε να πούμε πως εφαρμόζεται ένα «μοντέλο» στην ανατροφή των κοριτσιών, αυτό είναι το trial & error. Δοκιμάζω, κάνω λάθη και μέσα από αυτά βελτιώνομαι.
Τι δεν κάνεις εσύ σαν μητέρα που έκανε η δική σου μητέρα και δεν θεωρείς ότι συνάδει γενικά με τη μητρότητα σήμερα;
Η μητέρα μου ήταν μια υπέροχη μαμά, 100% «σπιτίσια», που -ευτυχώς ή δυστυχώς- εγώ δεν είμαι. Από τη μια, δεν θυμάμαι ποτέ να λείπει από το πλευρό ή να μην αποκρίνεται αμέσως στις ανάγκες και επιθυμίες μου, από την άλλη δεν τη θυμάμαι ποτέ να παίζει επιτραπέζια στο χαλί μαζί μου ή να με πηγαίνει θέατρο ή να μου διαβάζει παραμύθια, όπως κάνω εγώ με τις κόρες μου. Εγώ λείπω σωματικά αρκετές φορές από δίπλα τους, αλλά όταν είμαι παρούσα είμαι βαθιά συνδεδεμένη μαζί τους. Το στιλ μητέρας που ήταν συνάδει μια χαρά με την μητρότητα, αλλά δεν είμαι σίγουρη πως συνάδει με τους καιρούς, αφού οι περισσότερες από εμάς εργαζόμαστε, είτε από ανάγκη, είτε από προσωπική επιθυμία.
Πως ορίζεις τελικά εσύ την καλή μαμά;
Η μαμά που αισθάνεται συνεχώς πως δεν είναι καλή μαμά, κατά πάσα πιθανότητα είναι.
Έχεις δύο κόρες που μεγαλώνουν σε κοινωνία που ακούμε συνέχεια για γυναικοκτονίες και συστημική βία ενάντια στις γυναίκες. Πόσο εύκολο είναι να τους μιλήσεις για αυτά τα θέματα; Τις προετοιμάζεις με κάποιον τρόπο για τη σκληρότητα που υπάρχει στον κόσμο;
Δεν πιστεύω πως η έμφυλη βία έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά πως ως κοινωνία μιλάμε περισσότερο ανοιχτά για αυτή, την αναγνωρίζουμε, την ονοματίζουμε σωστά και προσπαθούμε να την εξαλείψουμε, αρχικά μέσω της ενημέρωσης. Η ενημέρωση ξεκινάει πια από πολύ νωρίς, από το σπίτι, από τα σχολεία, από τα παιδικά βιβλία, όπου αφυπνίζουμε τα παιδιά χρησιμοποιώντας την κατάλληλη γλώσσα, φυσικά. Τις προάλλες, την κλασική ώρα του μπάνιου, όπου η στιχομυθία με την εξάχρονη κόρη μου είναι «μπες μπάνιο - όχι δεν μπαίνω», μου απάντησε «δικό μου είναι το σώμα, εγώ αποφασίζω για αυτό». Οπότε δεν ανησυχώ πως τα παιδιά θα βγουν ανυποψίαστα σε μια βίαιη κοινωνία - πλέον ανησυχώ μην βγουν υπερβολικά υποψιασμένα, καχύποπτα και κυνικά.
Χωρίς τι δεν μπορεί να ζήσει ένας γονέας τελικά;
Χωρίς τη βεβαιότητα πως το παιδί του είναι υγιές, χαρούμενο και ασφαλές.
Τι έχεις μάθει εσύ από τα παιδιά σου;
Την υπομονή. Και να κοιτάζω ψηλά τ’ αστέρια.
Θέλω να διαλέξεις τρία αντικείμενα από το thewonderroom.gr που θεωρείς εσύ must-have για έναν γονέα;
The Wonder Toy Bin - Rainbow Blue
tag:Wonder Wall